بی تردید اساسی ترین مبحث مطرح شده در هر دین و آیینی، نحوه ی معرفی هستی آفرین است. اگر در دین مورد نظر، آفریدگار، به گونه ای غیر عقلانی و مغایر با فطرت آدمی تعریف شود، طبیعتا آن دین از حیث اعتبار ساقط می گردد و بررسی سایر موارد اعم از مسائل اخلاقی، عبادی، عُقبایی و ... کاری بیهوده خواهد بود. چراکه تمامی جوانب دین، حول محور خالق و آنچه او از مخلوق انتظار دارد، مطرح می گردد.

لذا بررسی موضوع توحید و نحوه ی معرفی خدا در مسیحیت اهمیت ویژه ای دارد. طبیعتا بهترین ابزار شناخت خدای مسیحیت، مطالعه ی کتاب دینی ایشان است؛ اما با کمال تاسف، خدای کتاب مقدس، خدایی رقّت انگیز، بی تدبیر، حسود، دروغگو و غیر قابل اعتماد معرفی شده است. خدایی که به شکل انسان که از آسمان نزول می کند، بر بندگانش ظاهر می شود، با آنها گفتگو می کند، کشتی می گیرد، غذا می خورد و پس از اتمام کارش، دوباره به آسمان صعود می نماید. خدایی که از آسمان، زمین را خوب نمی بیند، از کرده ی خویش پشیمان می گردد، محزون می گردد، از انسان می هراسد، دستورات غیر عقلانی می دهد و نهایتا خدایی که شایسته ی پرستش نمی باشد!

در این بخش، به نمونه هایی از معرفی خدای کتاب مقدس اشاره می گردد: