جنایات وهابیت در عراق
در سالروز عید غدیر در هیجدهم ذیحجه سال ۱۲۱۶ هجری قمری امیر سعود بن عبدالعزیز وهابی با سپاهی متشکل از بیست هزار مرد جنگی به شهر کربلا حمله‌ور شد.
کربلا در این ایام در نهایت شهرت و عظمت بود و زائرین ایرانی و ترک و عرب بدان روی می‌آوردند.
«سعود» پس از محاصره شهر سرانجام وارد آن گردید و کشتار سختی از مدافعین و ساکنین و زنان و کودکان آن نمود و برخی عدد کشته شدگان را یکصد و پنجاه هزار تن! نوشته‌اند و می‌گویند جوی خون در کوچه های کربلا به راه افتاد و جالب این که اسم این کار را «جهاد فی سبیل الله» و مبارزه برای نشر توحید می‌گذارند!
سپس وهابیها حرم مطهر امام حسین بن علی علیه السلام فرزند حضرت زهرا(س)دختر پیامبر(ص) را ویران نموده و ضریح مبارک آن حضرت را از جای خود کندند و … حبیب بن مظاهر را سوزاندند و تمام ذخائر و نفایس حرم حسینی را چپاول کرده و اسبانشان را در صحن حرم مطهر بستند و در حرم شریف قهوه دم کردند و آن چنان در حرم مطهر، فساد و ویرانی بار آوردند که فاجعه کربلا و حادثه روز حره و کردارهای بنی‌امیه و متوکل عباسی تکرار شد.
کربلا پس از این حادثه به وضعی درآمد که شعرا برای آن مرثیه می‌گفتند. وهابیها در مدت متجاوز از دوازده سال، گاه و ناگاه به شهر کربلا و اطراف و همین طور به شهر نجف حمله می‌کردند و غارت و کشتار می‌نمودند.
وقایع کربلا را بسیاری از مورخان شرق و غرب و حتی مورخان سعودی نوشته‌اند. می‌توانید به کتابهای تاریخ المملکه العربیه السعودیه، عنوان المجد فی تاریخ نجد، تاریخ العربیه السعودیه نوشته دانشمند مشرق «فاسیلیف» و مفتاح الکرامه سید جواد عاملی و کتب دیگری مراجع فرمایید.
در نهم ماه صفر در سال ۱۲۲۱ شبانگاه قبل از صبح، وهابیان به نجف حمله کردند و اهالی نجف را غافلگیر نمودند حتی برخی از وهابیان از دیوار شهر نجف بالا آمدند و نزدیک بود شهر نجف را متصرف شوند و حرم شریف امیرالمؤمنین علی علیه السلام را تخریب نمایند که از امیرالمؤمنین علی علیه السلام کرامات آشکار شد و معجزات روشن ظاهر گشت و از سپاهیان وهابی بسیاری کشته شدند و ناامید برگشتند.
در جمادی الثانی سال ۱۲۲۲ وهابیان به بیست هزار جنگجو - بلکه بیشتر - شبانه به نجف حمله کردند ولی با مقاومت مردم روبرو شدند و به شهر حله حمله کردند و سپس به کربلا حمله نمودند و این شهر را در روز روشن محاصره کردند. اهالی کربلا پشت دروازه شهر مقاومت کردند کشته‌ها دادند و از دشمن نیز بکشتند و سرانجام وهابیان بازگشتند و در عراق فساد و تباهی راه انداختند.
در شعبان و رمضان ۱۲۲۵ وهابیان، که توانایی حمله به شهرهای نجف و کربلا را نداشتند، اطراف نجف اشرف و کربلا را احاطه کرده و راه‌ها را بستند و در امتداد دو فرسنگ یا بیشتر از کوفه تا کربلا زائرین را محاصره کرده بودند و زائرین امام حسین و امیرالمومنین علی علیه‌السلام را که از زیارت نیمه شعبان به وطن‌های خود باز می‌گشتند اموالشان را غارت نموده و به قتل می‌رساندند.
در سالهای ۱۳۴۵ و ۱۳۴۶ نیز بارها وهابیان به نواحی مختلف عراق حمله برده و قتل و غارت می‌کردند و گوسفندان و احشامشان را می‌گرفتند و خودشان را هم کشتار می‌کردند. سرانجام کار به جایی کشید که عراقی‌ها به دولت انگلیس شکایت کرده و گفتند یا شما جلوی وهابیها را بگیرید و یا ما خود شخصاً از خویشتن دفاع کنیم که در پایان هواپیمای لشکر عراق وهابیان را عقب راند.
در روز عاشورای ۱۴۲۵ هجری قمری وهابیان با نام گروه القاعده با انفجارهای متعدد در کربلای معلی مابین صفوف عزاداران حسینی فاجعه کربلا را تکرار نمودند که باعث به شهادت رسیدن تعداد زیادی از عزاداران اعم از مرد و زن و بچه شد.
در روز ۲۵ رجب ۱۴۲۶ هجری قمری مصادف با شهادت امام موسی کاظم علیه السلام وهابیان با نام گروه القاعده با پخش غذاهای مسموم و ایجاد ترس و رعب و انفجارات متعدد در کاظمین مابین صفوف عزاداران امام موسی کاظم جنایت دیگری را مرتکب شدند که باعث به شهادت رسیدن حدود ۱۵۰۰ نفر اعم از مرد و زن و بچه شد.
پس از اشغال عراق توسط امریکا و متحدانش، وهابیان از این فرصت ایجاد شده توسط اربابانشان استفاده کردند و برای اقامه اعتقادات شومشان و ضربه زدن به اسلام و ایجاد تفرقه بین مسلمین بارها و بارها مردم مظلوم عراق اعم از شیعه و سنی، عرب و کرد، زن و مرد، بزرگ و کوچک، پیر و جوان را هدف اقدامات تروریستی خود قرار داده‌اند و آنها را به خاک و خون کشیده‌اند به حدی که قلم از ذکر آنها ناتوان و شرمسار است.
جنایات وهابیت در طائف
در ذیقعده سال ۱۲۱۷ هجری قمری پس از جنگهای متعددی که بین اهالی طائف و سپاه وهابیان جنایتکار رخ داد سرانجام اهالی طائف تسلیم شده و درخواست عفو و امان نمودند. ولی وهابیان خیانتکار پس از ورود به قلعه طائف با هر کسی که مصادف می‌شدند به قتل می‌رساندند و زمین قلعه را با خون مردان، زنان و کودکان رنگین کردند. وهابیان حتی به کودکانی که در گهواره آرمیده بودند و اطفال شیرخواری که در آغوش مادرانشان بودند رحم نکردند و همه را سر بریدند و به خاک و خون کشیدند و گروهی از مردم را که از شهر خارج شده و فرار کرده بودند دنبال کردند و کشتند. پیکر چاک چاک آن بینوایان را طعمه جانوران نموده، آنچه مال و ثروت یافتند به یغما بردند و مجدداً سه روز بعد وهابیها برای افرادی که در داخل خانه‌ها مخفی شده بودند امان نامه فرستادند و این بار نیز وهابیها خیانت کرده و این افراد بیچاره را که اکثریت آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دادند لخت کرده و به مدت ۱۲ روز بدون آب و نان بر فراز تپه‌ای محاصره نمودند، گاهی با چوب و چماق آنها را می‌زدند و گاهی سنگ جفا به سوی آنها پرتاب می‌کردند و سرانجام پس از ۱۲ روز سلحشوران دلاور اهل طائف که تا آخرین نفس سنگر خود را ترک نکرده بودند، و دیگر اندوخته غذایی و رزمی نداشتند به وعده‌های مزدورانه وهابی‌های بی‌ایمان اعتماد کرده و با دست خالی از سنگرهای خود بیرون آمدند وهابیها این‌ها را نیز بر فراز تپه قرار دادند و همگی را از دم شمشیر گذراندند و مدت ۱۶ روز پیکرهایشان بر فراز تپه طعمه درندگان و پرندگان بود.
پس از این قتل عام‌ها، وهابیها در جستجوی خانه به خانه آنچه از مال و منال یافتند غارت و سرقت نمودند و به دنبال به دست آوری اموال، تمام خانه‌های شهر و حتی توالت‌ها را کندند و کتابهای خطی نفیس و دیگر از قبیل قرآن کریم، کتب تفسیر، حدیث و دیگر علوم قرآنی و اسلامی همگی در زیر پای چکمه پوشان وهابی لگدمال شد. جلدهای چرمی گران قیمت که توسط هنرمندان اسلامی برای مصاحف شریفه تهیه شده بود در طول قرون و اعصار همانند مردمک دیدگانشان از آنها محافظت می‌کردند تبدیل به کفش و چاروق گردید.
وهابیها چون از قتل عام مردم طائف و تقسیم غنائم جنگی فارغ شدند، براساس عقاید پوچ و باطلشان تمامی گنبد و بارگاه‌ها و قبور متبرکه و مراقد مطهره و مساجد و مدارس دینی را ویران نموده و با خاک یکسان نمودند و حتی قبر شریف بسیاری از صحابه و علما را نبش نموده و بی‌حرمتی نمودند.
مجدداً وهابیان در سال ۱۳۴۳ هجری قمری طائف را محاصره کردند و به زور وارد طائف شدند و مردم را اعم از مرد و زن و اطفال از دم تیغ گذراندند و رقم کشته‌شدگان که در میان آنها علما و صلحا کم نبودند نزدیک دو هزار نفر بود. آنها اموال مردم را غارت کردند و چنان کارهای زشت مرتکب شدند که از شنیدن آنها مو بر بدن انسان راست و دل هر انسانی کباب می‌شود. چنانکه شافعی‌ها و برخی پرده‌داران و خدمتگزاران کعبه مکرمه که برای ییلاق به طائف آمده بودند دیده می‌شدند. طبق متون به دست آمده وهابیان آن چنان جنایاتی مرتکب شدند که زبان از بیان و قلم از جریان شرم دارد.
جنایات وهابیون در سوریه
در سال ۱۲۲۵ هجری قمری وهابیان به شام (سوریه فعلی) یورش بردند و دارایی همه مردم را تاراج کردند و غلات را سوزاندند و مردمان بی‌گناه را کشتند و زنان را اسیر کردند و کودکان را به قتل رساندند و خانه‌ها را ویران ساختند و فساد و آشوب به راه انداختند.
جنایات وهابیان در اردن
در سال ۱۳۴۳ جمعی از وهابیها ناگهان به اردن حمله بردند و به مردم بی‌اطلاع و بی‌خبر «ام العمد» و همسایه آن هجوم آوردند و مردان و زنان بی‌گناه را کشتند و غارت کردند ولی طولی نکشید که با رانده شدن برخی و اسارت برخی دیگر عقب نشستند پس اسیران وهابی به فرمان انگلیس آزاد شدند و به پناهگاه‌هایشان رسانده شدند.
مجدداً در سال ۱۳۴۶ وهابیان با سپاهی متشکل از سی هزار نفر به اردن حمله کرده و قتل و غارت و خونریزی به راه انداختند.
جنایات وهابیان در یمن:
در سال ۱۳۴۱ وهابیان با حجاج یمنی که خلع سلاح بودند و هیچ گونه وسیله دفاعی با خود نداشتند روبرو شدند. آنان ابتدا با حجاج همراه شدند و به ایشان امان دادند ولی بعداً نیرنگ به کار بردند و وقتی که به دامنه کوه رسیدند وهابیان در قسمت بالا و پهنای کوه قرار گرفتند و حجاج یمنی در پایین کوه قرار گرفتند سپس وهابیان دهانه توپ‌ها را به سوی حجاج یمنی گرفته و همه را به گلوله بستند و تمامی حجاج یمنی را که هزار نفر بودند کشتند به جز دو مرد که فرار کردند و جریان کشتار وحشیانه حجاج یمنی را به دست وهابیان به اطلاع مردم رساندند.
جنایت وهابیان در حج و تعطیلی حج
در سال ۱۲۱۹ به سبب فتنه و آشوب‌هایی که وهابیان در مسیر حجاج و عرفات ایجاد کرده بودند و محاصره مکه توسط وهابیان حتی یک تن از حجاج نتوانستند به زیارت کعبه بیایند.
در سال ۱۲۲۰ هجرق قمری که وهابیها بر مکه تسلط پیدا کرده بودند عراقی‌ها از حج و زیارت خانه خدا ممنوع شدد.
در سال ۱۲۲۱ نماینده وهابیها نزد سرپرست حجاج شامی آمده و گفت: به شرط عدم همراه داشتن محمل اجازه ورود به مکه و انجام حج را خواهید داشت و در نتیجه حاجیان شامی از همان محل به شام برگشتند و آن سال حج را برگزار نکردند.
در سال ۱۲۲۱ محمل مصری‌ها به دست سعود حاکم وهابیها آتش زده شد و پس از پایان برنامه حج کسی از طرف سعود ندا در داد که سال دیگر کسی که ریش بتراشد نباید به حج بیاید و ضمناً این آیه قرآن را خواند «یا أیها الذین آمنوا انما المشرکون نجس فلا یقربوا السمجد الحرام بعد عامهم هذا» ترجمه: ای مؤمنان بدانید که مشرکان پلیدند پس از این سال دیگر به مسجدالحرام نزدیک نشوند. و از همین سال کاروان حج شامی‌ها و مصری‌ها و به طور کلی غیر از وهابیان به اتهام شرک از اقامه حج و زیارت خانه خدا ممنوع شدند.
بنابراین کاروان حجاج عراقی از سال ۱۲۲۰ و کاروان حجاج شامی از سال ۱۲۲۱ و کاروان مصر از سال ۱۲۲۲ قطع گردید. بدین ترتیب برنامه حج از عراق چهار سال، از شام سه سال و از مصر دو سال قطع شد تا اینکه در سال ۱۲۲۴ هجری قمری نخستین دولت سعودی و وهابی سرنگون شد و مدینه منوره و مکه معظمه از آلودگی‌های وهابیان پاک شد و حج آزاد گشت.
به واسطه حمایت‌های انگلیس مجدداً با تشکیل دومین دولت سعودی و تسلط مجدد وهابیها بر مدینه منوره و مکه معظمه در سال ۱۹۲۴م محدودیت‌هایی برای حجاج ایجاد شد.
در سال ۱۳۴۱ وهابیان با حجاج یمنی که خلع سلاح بودند روبرو شدند و به آنان امان دادند ولی بعداً خیانت کرده و وقتی که به کوه رسیدند از کوه بالا رفته و دهانه توپ ها را به سوی حجاج یمنی گرفته و تمامی حجاج را که هزار نفر بودند کشتند.
در سال ۱۳۴۳ هجری قمری به دلیل جنگ میان وهابیان و اهالی مکه و جده در این سال نیر برنامه حج کاملا تعطیل گشت.
۶ذی الحجه، در سال ۱۳۴۴وهابیان به دلیل حرام دانستن برخی اعمال حجاج مصری در منی، مصریان را به سنگ بسته و عده‌ای از حجاج مصری را کشتند.
در سال ۱۴۰۷ وهابیان به حجاج ایرانی و سوریه‌ای و لبنانی، در ایام حج و در مکه – حرم امن الهی- به جرم سر دادن فریاد برائت از مشرکین و کفار حمله کردند و کشتار فجیعی از حاجیان در حال احرام و در حرم امن الهی کردند و مکه این حرم امن الهی را به دستور اربابان انگلیسی و امریکایی خود ناامن نمودند و ایرانیان را عزادار و قلب مسلمانان آزاده جهان را جریحه‌دار نمودند و ایرانیان را به مدت ۳ سال از بجا آوردن اعمال حج محروم نمودند.
وهابیان را در تعطیلی حج و کشتار حجاج نباید سرزنش کرد چرا که آنان فقط به قولی که محمد بن عبدالوهاب به … و انگلیسی ها در مانع شدن مردم از حج داده است عمل می کنند!!!
جنایات وهابیان در افغانستان:
در روز جمعه عاشورای سال ۱۲۶۷ هجری قمری شیعیان قندهار در حسینیه‌ها جمع و سرگرم عزاداری برای عترت طاهره و ذراری پاک پیغمبر و سبط رسول الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم بودند که ناگهان وهابیان جنایتکار و سنی‌های متعصب با انواع اسلحه به حسینه‌ها وارد شدند و جمع کثیری از شیعیان بی‌دفاع حتی اطفال آنان را به فجیع‌ترین وضعی به قتل رسانیدند و اموالشان را به تاراج بردند و سالها شیعیان آزادی عمل نداشتند و حتی در روزهای عاشورا دو، سه نفری در سرداب‌های خانه‌ها برای ریحانه رسول الله و مقتولین و مظلومین کربلا عزاداری می نمودند (نقل از شبهای پیشاور- چشم دیده‌ها تألیف عبد القیوم فدوی – عزاداری سنتی شیعیان).
در اواخر سال ۱۳۷۲ شمسی گروهی به نام طالبان در افغانستان وارد صحنه نبرد گردید و سوی کشور پاکستان و عربستان سعودی و آمریکای ام‌الفساد تقویت شد ودر شهریور ۱۳۷۵ شمسی کابل پایتخت افغانستان را تصرف کرد و سپس به کشتار مسلمانان مجاهد و مجاهدان شیعی مذهب روی آورد. و صدها هزار مسلمان را به خاک و خون کشید و باعث عقب ماندگی افغانستان شد. جهت اطلاع خوانندگان چند نمونه از کشتار بیرحمانه و جنایات ضد اسلامی و انسانی طالبان ذکر می‌گردد.
در جهاد سال ۱۳۷۷ شمسی اجلاسهایی در پیشاور تشکیل دادند و ۱۶۰ نفر از مفتی‌های درباری مزدور اهل سنت و وهابی جمع شده و به رایزنی پرداخته و سرانجام فتوایی را صادر کردند که همه مردان شیعه و پسر بچه‌های شیعه بالای هفت سال به قتل برسند و زنان و دختران و پسران کمتر از هفت سال شیعه به عنوان برده و کنیز به اسارت درآیند، پس از صدور فتوای ملاهای مزدور و از خدا بی‌خبر کشتار و قتل و غارت شیعیان توسط حکومت طالبان آغاز گردید.
در روز شنبه ۱۷/۵/۱۳۷۷ شمسی زنان و مردان و کودکان شهر مزار شریف از روی بام‌ها به رگبار بسته شدند و اهالی شهر را قتل عام کردند و پس از آن به بیمارستان‌ها رفته و بیمارهای شیعه مذهب را روی تخت خواب بیمارستان به شهادت رساندند و در روز دوشنبه ۱۹/۵/۱۳۷۷ شمسی اجساد هزاران شیعه روی زمین انباشته شده و طعمه درندگان شده بود.
در شهر میمنه هم طالبان به محله شیعیان رفته و تعداد زیادی از زنان و مردان و کودکان آنان را در تکیه خان جمع کرده و بر سر آنها نفت ریخته و طعمه حریق نمودند.
ملا منان نیازی در سخنرانی خود رسما اعلام کرد که هر کس یکی از اهالی هزاره یا یک شیعه را در خانه خود پنهان کند ما آن خانه را با اهلش به آتش می‌کشم. سپس گفت: امیرالمؤمنین ما (یعنی ملا عمر) برای مردم مزار شریف عفو عمومی داده اما این عفو شامل شیعه‌ها و هزاره‌ای‌ها نمی‌شود.
در سنگچارک و بلخاب و بامیان و پروان و کاپیسا و … شکم بانوان حامله شیعه را پاره می کردند و جنین آنان را بیرون آورده و سرش را می‌بریدند. زبان مردان و پستان زنان شیعه را نیز می‌بریدند و چشم‌های آنان را از حدقه بیرون می‌آوردند.
جنایات وهابیان در پاکستان:
در سال ۱۹۷۹ میلادی با تأسیس سپاه صحابه – این ارتش نظامی و تروریستی- در کشور پاکستان تا به امروز، هزاران نفر از شیعیان مظلوم و بی‌گناه پاکستان اعم از مرد و زن و پیر و جوان به جرم داشتن مذهب حقه تشیع و دفاع و حمایت از ولایت اهل بیت رسالت علیهم السلام به دست «سپاه صحابه» و «لشکر جنگوی» که از عمال وهابیت می‌باشند در نقاط مختلف پاکستان ترور شده و به شهادت رسیده‌اند.
مزدوران کوردل وهابی سپاه صحابه، هر روز تنی چند از شیعیان شیفته و عاشقان دلسوخته حسینی را به شهادت می‌رسانند و غالبا مغزهای متفکر را نشانه می‌روند. تعداد جوانان و فرهیختگان شیعه، که با ترور ناجوانمردانه سپاه صحابه، شربت شهادت نوشیده و به پیشوای محبوب خود حضرت اباعبدالله الحسین پیوسته‌اند از شمار بیرون است.
بر اساس گزارش «هرالد» گروه وهابی سپاه صحابه در شهر «هری پور» یک حسینیه، شش خانه و دو مغازه شیعیان را به آتش کشیدند، در شهر «مالو والی» به حسینیه شهر حمله کرده و گروهی را مجروح و شهید نمودند، و در «کوهات» نیز با نارنجک به حسینیه شهر حمله کردند و شعیان را به شهادت رساندند و در«حیدر آباد» به دسته عزاداران حمله‌ور شده، ۲۴ نفر را مجروح و شهید نمودند و در ۴ جمادی الاول ۱۴۲۴ هجری قمری به مسجد جامع کویته حمله نموده و بیش از پنجاه نفر از نمازگزاران را به جرم ارادت به خاندان عصمت و طهارت به خاک و خون کشیدند. و در میان شهدا تعداد بسیاری زن و بچه به چشم می‌خورد.(نقل از کتاب عزاداری سنتی شیعیان.)
جنایات وهابیان در مکه
در هشتم ماه محرم سال ۱۲۱۸ وهابیان سرانجام با تهدیدات و وعده‌های فراوان وارد مکه معظم شدند و تمامی مسلمانان و اهالی مکه را کافر خواندند مادامی که به فرقه ضاله وهابیتنپیوندند. عصر همان روز سعود حاکم وهابیها گفت: فردا این قبه و بارگاه‌ها و این بت‌هایی را که درست کرده‌اید بدست خود ویران کنید تا برای شما جز خدا معبودی نماند. صبح فردا وهابیان متحجر و خرافی به همراه مردم مکه که از ترس وهابیان را همراهی می‌کردند، بیل و کلنگ به دست راه افتادند و گنبدهای زیادی را که در گورستان محلی بود با خاک یکسان کردند. آن گاه گنبد زادگاه حضرت رسول و فاطمه زهرا و گنبد و بارگاه حضرت خدیجه ام‌المؤمنین و عبد المطلب و حضرت ابوطالب را خراب کردند. در تاریخ جبرتی آمده: «وهابیان گنبد روی زمزم و نیز گنبدهایی را که در اطراف کعبه قرار داشت ویران کردند.»
وهابیان تمام مکان‌هایی را که مزار صالحان در آنها قرار داشت جستجو کردند و آنها را خراب نمودند. آنان موقع خراب کردن سرود می‌خواندند و طبل می‌زدند و آواز می‌خواندند و در دشنام به صاحبان قبرها ره افراط می‌سپردند و می‌گفتند: «ان هی الا اسماء سمیتموها» یعنی این‌ها نام‌هایی است که شما از پیش خود در آوردید. حتی گفته شده آنها روی قبر سید محبوب بول کردند! سه روز نگذشت که تمام آثار و اماکن تاریخی اسلام که بیانگر فرهنگ و تمدن درخشان اسلامی بود ویران شد و از برگزاری نمازهای متعدد در مسجدالحرام جلوگیری به عمل آمد و ذکر صلوات بر پیامبر و ذکر یا ارحم الراحمین پس از اذان جلوگیری نمودند و به علمای مکه دستور دادند که عقاید و کتابهای محمد بن عبدالوهاب را بر مردم تشریع نموده و کتاب «کشف الشبهات» او را تدریس نموده و وقتی مخالفت نمودند بر مردم مکه جور و ستم فراوان روا داشتند و بر اثر همین اذیت و آزارها سرانجام مردم مکه با کمک شریف غالب (والی جده) توانستند وهابیها را از مکه بیرون برانند ولی مجدداً وهابیان در سال ۱۲۱۹ ق با چند گروه از نواحی مختلف به سوی مکه معظمه حمله‌ور شده، شهر مکه را به محاصره خود درآوردند. در این محاصره که ماه به طول انجامید، اهالی مکه فشارهای طاقت فرسایی را متحمل شدند به صورتی که در اوایل محاصره، گوشت پرندگان چون کبوتر، در اواسط گوشت حیواناتی چون گربه و سگ و در اواخر گیاهان و برگ درختان به عنوان رفع گرسنگی مورد استفاده قرار می گرفت تا بدانجایی رسید که مردم از ترس اینکه مبادا وهابیان بر آنها تسلط پیدا کنند از شدت گرسنگی می‌مردند، برخی همین طور که راه می‌رفتند می‌افتادند و می‌مردند و مرده بچه‌ها کوچه‌ها را پر کرده و حتی صف اول نماز جماعت در مسجدالحرام به دشواری پر می‌شد و سرانجام اهالی مکه ناچار به امضای مصالحه با وهابیان در سال ۱۲۲۰ هجری قمری شدند و وهابیان تا سال ۱۲۲۴ هجری قمری بر مکه تسلط داشتند و در این مدت اذیت‌های فراوانی را بر مردم مکه روا داشتند. از دانشمندان اهل سنت توسط وهابیان بی دلیل به شهادت رسیدند و بسیاری از اعیان و اشراف بدون هیچ اتهامی به دار آویخته شدند و هر که در اعتقادات مذهبی ثابت قدم بود به انواع شکنجه‌ها تهدید می‌شد و در مدت این چهار سال حج تعطیل شد تا اینکه دولت عثمانی به کمک اهالی مکه آمده و در سال ۱۲۲۴ هجری قمری سرزمین مقدس مکه را از لوث وهابیان جنایتکار پاک نمود.
مجدداً با حمایت‌های سخاوتمندانه نیروهای انگلیسی وهابیان در سال ۱۳۴۳ وارد شهر مکه شدند و جنایات خود را از سر گرفتند و در همان سال برنامه حج تعطیل گشت و در سال ۱۳۴۴ وهابیان برخی از اعمال حجاج مصری را در منی حرام دانسته و آنها را به سنگ، بستند و عده‌ای از حجاج مصری را در منی کشتند.
۶ذی الحجه در سال ۱۴۰۷ وهابیان حجاج ایرانی و حجاج آزاده دیگر کشورها را به جرم سر دادن فریاد برائت از مشرکین در مکه به خاک و خون کشیدند و حرم امن الهی را به دستور اربابان خود (آمریکا و انگلیس و اسرائیل) با خون حجاج رنگین نمودند.
جنایات وهابیان در مدینه:
در سال ۱۲۲۰ سعود حاکم وهابیها پس از تصرف مکه دو گردان وهابی به قصد مدینه به سوی دارالهجره رسول اکرم گسیل داشت و نامه‌ای برای اهالی مدینه فرستاد که آنان را به اطاعت از خود ترغیب نماید ولی اهالی مدینه بر اثر جنایات وهابیان در طائف دچار وحشت شدند و به نامه سعود بن عبد العزیز جواب ندادند و در نتیجه سپاهیان وهابی مدینه را محاصره نمودند و راه‌های ورودی مواد غذایی را بست و بستر چشمه «زرقا» را ویران نمودند و بدین ترتیب اهالی مدینه را دچار قحطی، گرانی و بی‌آبی نمودند و پس از ماه‌ها اهالی مدینه مجبور به تسلیم و قبول شرایط وهابیان شدند ولی هرگز از ظلم و تعدی وهابیان رهایی نیافتند.
در سال ۱۲۲۱ وهابیان کلیه جواهرات و اشیای گرانبهای حرم مطهر پیامبر و حرم مطهر ائمه بقیع علیهم السلام را به غارت بردند آنان سه عدد قرآن نفیس چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها به غارت بردند و از جمله اشیای غارت شده عبارت بود از چهار عدد شمعدان زمردین، که به جای شمع در آنها یک قطعه الماس شب‌ها درخشنده بود سیصد دانه مروارید بزرگ، یک پارچه سنگ زمرد بزرگ، یک ظرف طلا و حدود صد قبضه شمشیر با غلاف‌های مطلا به طلای خالص و مرصع به الماس و یاقوت با دسته‌هایی از زمرد و یشم و با آهنی از «موصوف» که نام خلفا و شاهان گذشته روی آنها کنده کاری شده بود که ابداً نمی‌شد آنها را قیمت گذاری کرد.
وهابیان پس از این عمل قبیح مردم را از زیارت قبر پیامبر منع و جلوگیری نمودند و بسیاری از گنبد و بارگاه‌هایی را که در شهر مدینه و بقیع بود ویران کردند و در سال ۱۲۲۱ زوار شامی و در سال ۱۲۲۲ زوار مصری از زیارت مدینه منوره و حرم پیامبر اکرم ممنوع شدند.
سرانجام وهابیان پس از چهار سال قتل و غارت جور و ستم بر اهالی مدینه با حمله عثمانی‌ها از بین رفتند.
ولی متأسفانه مجدداً در سال ۱۳۴۳ هجری قمری وهابیها با حمایت‌های بی‌دریغ و سخاوتمندانه انگلیسی‌ها به مدینه منوره وارد شدند و با گرفتن فتوای زور از علمای مدینه بر جواز ویران کردن قبور و زیارتگاه‌ها در هشتم شوال ۱۳۴۳ هجری قمری تمامی گنبدها و بارگاه‌ها و ضریح‌هایی که در مدینه و اطراف آن بود ویران کردند از جمله ویرانی‌های وهابیها در مدینه عبارتند از خراب کردن گنبد و بارگاه حضرت عبدالله پدر رسول الله و حضرت آمنه مادر رسول الله و مزار همسران پیامبر و مزار اسماعیل بن جعفر الصادق و دیگر بزرگان و حتی گنبد مرقد مطهر نبوی را هم به توپ بستند و از همه این موارد دردناکتر تخریب گنبد و بارگاه مضاجع مطهره ائمه بقیع علیهم السلام و اهل بیت رسول الله بود وهابیان حتی دیوارها و صندوق و ضریحی را که روی قبرهای شریف قرار داشت و برای آن هزار ریال مجیدی صرف شده بود، کاملا از بین بردند و از این زیارتگاه جز تلی از سنگ و خاک باقی نگذاشتند. و ۸ شوال ۱۳۴۳ هجری قمری به خاطره‌ای تلخ و دردناک برای جهان تشیع تبدیل گشت.
تخریب آثار تاریخی و باستانی اسلام:
اینک جهت رعایت اختصار توجه خوانندگان ارجمند را به فهرست برخی از آثار و اماکن تاریخی اسلام که بیانگر فرهنگ و تمدن اسلامی بود و به واسطه تحجر و کوته فکری فرقه ضاله وهابیت ویران شده جلب می‌کنیم:
- بارگاه و مسجد حضرت حمزه سیدالشهداء در احد
- بارگاه ام‌المؤمنین حضرت خدیجه کبری بنت خولید علیها السلام.
- بارگاه آمنه بنت وهب مادر پیامبر گرامی اسلام
- بارگاه حضرت ابوطالب پدر گرامی امیرالمؤمنین
- بارگاه حضرت عبدالمطلب جد پیامبر گرامی اسلام و امیرالمؤمنین
- بارگاه حضرت حوا در جده
- بارگاه حضرت عبدالله پدر پیامبر در مدینه
- بیت‌الاحزان، خانه‌ای که حضرت زهرا علیها السلام در آنجا در سوگ پدرش می‌گریست.
- مسجد سلمان در مدینه منوره
- خانه حضرت زهرا علیها السلام در کوچه حجر در مکه مکرمه
- جایگاه نفس الزکیه در مدینه منوره
- خانه رسول الله در مدینه، خانه‌ای که حضرت هنگام هجرت به مدینه در آنجا مستقر شد.
- خندقی که مسلمانان در جنگ خندق حفر نمودند
- بارگاه پیامبر خدا، یسع علیه السلام، در روستای اوجام در قطیف
- مسجد جوانان در احساء، دومین مسجدی که پس از مسجد رسول الله در آن نماز جمعه برگزار شد.
- مسجد عباس بن علی در روستای مطیرفی در احساء
- زادگاه پیامبر اسلام، خانه‌ای که در آن پیامبر گرامی اسلام در شعب هواشم در مکه مکرمه متولد شد
- خانه ام المؤمنین حضرت خدیجه بنت خویلد در مکه مکرمه
- مسجد الشمس در مدینه منوره محل یکی از معجزات بزرگ رسول خدا
- خانه حمزه بن عبد المطلب عموی گرامی پیامبر
- خانه ارقم، که پیامبر و یارانش در آغاز بعثت در آن گرد می‌آمدند
- بارگاه شهدای بدر و جایگاهی که برای پیامبر در غروه بدر نصب نمودند
- خانه حضرت علی علیه السلام که امام حسن و امام حسین علیهم السلام در آن متولد شدند
- دیوار اطراف شهر مدینه منوره
- خانه حضرت امام جعفر صادق در مدینه منوره
- محله بنی‌هاشم در مدینه منوره
- مسجد ثنیه الوداع
- مسجد البغله و بسیاری دیگر از بقاع متبرکه و اماکن مقدسه
- قبرستان المعلی در مکه مکرمه که بارگاه و مقبره برخی از اهل بیت علهیم السلام و یاران پیامبر در آن قرار دارد.
- نشانه ورود و خروج فاطمه بنت اسد مادر امیرالمؤمنین پس از تولد آن حضرت از کعبه
- بارگاه‌های متعدد در قبرستان بقیع
- بارگاه ملکوتی ائمه بقیع علیهم السلام
نکته قابل توجه اینکه این ویرانگری‌های آثار تاریخی اسلام در حالی صورت می‌گیرد که رژیم سعودی و وهابیان از آثار یهودیان در مدینه منوره حفاظت و نگهداری می‌کنند؛ و با نصب تابلوهای هشدار دهنده مردم را از نزدیک شدن به آنها باز می‌دارند.
منبع: پایگاه تخصصی فرق و ادیان
