بسم الله الرحمن الرحیم

سواد زندگی

   

نویسنده: زهرا مرادی

   

دوره‌ی «سواد زندگی» با هدف ایجاد مهارت‌های ضروری در فرزندانمان برای داشتن یک زندگی سالم، شاد و موفق، توسط کارشناسان و مربیان خانه‌ی کودک و نوجوانِ بنیاد علمی فرهنگی محمد (ص) برای گروه سنّی 9 تا 12 سال تدوین گردیده است.

   

جلسه چهارم: بازی، شادی، زندگی!

   

موضوع: همکاری و هماهنگی گروهی باعث موفقیت و رضایت بیشتر در زندگی می‌شود.

    

چکیده‌ی درس: در این جلسه، دانش آموزان ضمن انجام یک بازی مهیج گروهی که لازمه اش همکاری و هماهنگی اعضای گروه است، به این نکته متذکر می‌شوند که در زندگی واقعی هم اگر با هم همکاری و هماهنگی داشته باشند، هم از زندگی بیشتر لذت می‌برند و هم به موفقیت‌های بیشتری می‌رسند.

   

محتوا:

ابتدای کلاس، مربی از چند نفر از دانش آموزان می‌خواهد تا یکی یکی، بندهای توافقنامه‌ی همکاری در گروه را که جلسه‌ی گذشته آن را ثبت و نصب کردند، بلند برای بقیه بخوانند. سپس بچه‌ها به گروههای 4 یا 5 نفره تقسیم می‌شوند و به هر گروه، 20 لیوان یک بار مصرف، دو عدد کش پول، 2 متر کاموا و یک قیچی داده می‌شود. گروهی که بتواند بدون دست زدن و لمس مستقیم لیوان‌ها برج بلندتری از لیوان‌ها را بسازد، برنده است.

دانش آموزان باید زمانی را برای حل مسئله و چگونگی انجام کار صرف کنند و با همفکری یکدیگر راه مناسبی برای این کار پیدا کنند. در نهایت، با رعایت قوانین بازی، لیوان‌ها را به گونه‌ای روی هم بچینند که بیشترین ارتفاع به دست بیاید. احیانا اگر خودشان به راه حل نرسیدند، مربی راهنمایی کوچکی بکند. اولویت با این است که زمان مفصلی را برای کشف راه حل اختصاص دهند. اگر هیجان بازی مانع از تمرکزشان برای فکر کردن شد، مربی از دانش آموزان بخواهد همه، 2 دقیقه در سکوت کامل فکر کنند و بعد هر کس ایده‌اش را برای هم تیمی های خود بازگو کند.

    

 

      

{جهت آشنایی با این فعالیت می‌توانید فیلم زیر را تماشا کنید.}   

«فیلم لیوان ها»

زمانی که یک گروه، ایده را پیدا می‌کند، معمولا سایر گروه ها هم از روی آن تقلید می‌کنند. به همین دلیل به گروهی که ایده‌ی اولیه را زودتر به دست آورد، امتیاز ویژه ای داده شود. اگر در نهایت، گروه برنده، با گروهی که ایده را کشف کرد، یکی نبود، در مورد چراییِ این اتفاق هم با بچه ها صحبت شود. (چه شد که با اینکه راهکار را داشتید، نتوانستید برنده شوید؟)

مربی خطاب به بچه ها می‌گوید:

«بچه ها؛ آیا می‌توانستید تنهایی از پسِ این کار بر بیایید؟ در زندگی واقعی هم خیلی وقتها شرابطی پیش می‌آید که آدم ها به تنهایی نمی توانند یک مشکل را حل کنند یا اگر هم بتوانند خیلی اذیت می‌شوند. در صورتی که اگر با همدیگر همکاری کنند، نه تنها کمتر اذیت می‌شوند، بلکه خیلی وقتها بیشتر هم به آنها خوش می‌گذرد. «همکاری» یک هتر است؛ یکجور سواد زندگی است که اگر کسی سوادش را نداشته باشد، خیلی جاها به مشکل می‌خورد.»

در 20 دقیقه‌ی پایانی کلاس، مربی به دانش آموزان فرصت می‌دهد با موادی که از جلسه‌ی پیش تعیین شده بود، دو مدل سالاد خوشمزه درست کنند و از خوردن آن که نتیجه‌ی همکاری یکدیگر بوده، لذت ببرند. چنانچه دانش آموز یا دانش آموزانی عضو هیچ کدام از دو گروه نبودند، می‌توانند نقش داور را ایفا کنند و به هماهنگی، تمیزی، خوشمزه بودن، طبق دستور پیش رفتن، خلاقیت و ... امتیازاتی بدهند تا گروه برنده مشخص شود. در غیر این صورت، مسولیت داوری با مربی خواهد بود.