بسم الله الرحمن الرحیم

دست دسی

   

با اهتمام: زهرا و سارا انتظارخیر؛ زهرا مرادی

   

دوره‌‌ی «دست دسی» با هدف ارتقای مهارت های دست ورزی در کنار رشد مهارتهای تربیتی در کودکان 5 و 6 ساله توسط کارشناسان و مربیان خانه‌ی کودک و نوجوانانِ بنیاد علمی فرهنگی محمد (ص) تدوین گردیده است.

     

جلسه دوم: دست مامان و بابام رو می‌بوسم

موضوع:قدردانی از مادر و پدر

نکات تربیتی و مهارتهای مورد توجه:

-         قیچی کاری

-         دست ورزی

-         توجه به الطاف مادر و پدر و طلبکار نبودن از آنها

-         قدردانی از مادر و پدر و خضوع در برابر آنها

   

فعالیت هنری: درست کردن آدمک انگشتی

   

لوازم مورد نیاز: دستکش ظرفشویی، ماژیک، قیچی، خرده کاموا و خرده پارچه، چسب مایع

(دستکش‌های ظرفشویی که به دلیل سوراخ شدن دیگر قابل استفاده نیستند برای این فعالیت مناسب هستند. فقط از تمیز بودن آنها اطمینان حاصل کنید. هر جفت دستکش برای 5 دانش آموز کفایت می‌کند.)

   

محتوا:

در ابتدای جلسه، کاربرگ ترسیم خطوط افقی در اختیار نوآموزان قرار می‌گیرد (این کاربرگ در ضمیمه‌ی انتهای درسنامه با اندازه‌ی مناسب قرار داده شده است):

پس از این تمرین، به هر نوآموز دو انگشتِ دستکش داده می‌شود. قد انگشت‌ها نباید کوتاه باشد. بچه‌ها با راهنمایی مربی و با استفاده از وسایل کلاژکاری، آدمک انگشتی مامان و بابای خود را درست می‌کنند. بسته به توانمندی و حوصله‌ی آنها این آدمک‌ها می‌توانند لباس داشته باشند و یا فقط صورتکی باشند که با خرده کاموا و ماژیک و پولک، برایشان مو و چشم و ابرو و ... گذاشته باشند.

پس از آماده شدن آدمک ها، مربی از بچه‌ها می‌خواهد مامان انگشتی خود را در انگشت خود قرار دهند و انگشت شان را بالا بگیرند. سپس به نوبت، درباره‌ی کارهایی که مادرشان انجام می‌دهد، صحبت کنند. وقتی همه درباره‌ی مادرشان صحبت کردند، مامان انگشتی را از دست در بیاورند و همین کار را با بابا انگشتی انجام دهند.

 

بعد از تمام شدن صحبت بچه ها، مربی از آنها می‌پرسد به نظرشان اگر بابا و مامان این کارها را انجام نمی‌دادند، دنیا چه شکلی می‌شد؟

مثلا مامان به جای اینکه کلی وقت بگذارد و برای ما غذای خوشمزه درست کند یا لباس‌های تمیز و مرتب در اختیارمان بگذارد، تمام مدت پای تلویزیون بنشیند و فیلم تماشا کند یا با دوست هایش به گردش برود.

یا مثلا بابا به جای اینکه با پولی که با این همه زحمت به دست می‌آورد، برای ما خوراکی و لباس و هدیه بخرد، فقط برای خودش خرید کند.

یا مثلا وقتی خدای نکرده مریض می‌شویم، مامان بگوید من که امروز با دوست هایم قرار دارم و نمی‌توانم تو را به دکتر ببرم یا برایت سوپ درست کنم. خودت یه جوری خوب شو.

یا بابا به جای اینکه برای ما وقت بگذارد و ما را به پارک یا جشن تولد دوست‌مان ببرد، همه‌ی روز روی مبل دراز بکشد و با گوشی اش بازی کند.

وای. عجب وضعی می‌شد. مگر نه؟

ولی بچه ها؛ آیا بابا و مامان مجبورند همه‌ی این کارها را برای ما انجام دهند؟ آیا راستی راستی مامان نمی‌تواند به جای اینکه برای ما غذا درست کند، تلویزیون تماشا کند؟ یا بابا نمی‌تواند پول و وقتش را فقط برای خودش مصرف کند؟

می تواند اما این کار را نمی‌کند. مامان و بابا مجبور نیستند انقدر برای ما وقت و انرژی بگذارند ولی چون خیلی مهربانند، به جای اینکه فقط به فکر خودشان باشند، تمام مدت برای خوشحالی و سلامتی ما زحمت می‌کشند. پس قدرشان را بدانیم. امروز که رفتید خانه از مامان و بابا تشکر کنید و حتما حتما دست شان را ببوسید. به آنها بگویید دوست شان دارید و از اینکه انقدر مهربان هستند خیلی خوشحالید. بعد هم دست شان را ببوسید. قبول؟ آفرین به شما بچه‌های خوب و دوست داشتنی. حالا دست‌های کوچولوی‌تان را بالا بیاورید تا برای سلامتی همه‌ی بابا و مامان‌های مهربان دعا کنیم:

«خدای مهربون؛ از اینکه به ما مامان و بابای خوب و مهربون دادی، ممنونیم. خودت مراقب مامان و بابامون باش و همیشه سلامت نگه شون دار. الهی آمین.»

حالا بیایید کمک کنید تا وسایل کاردستی‌مان را جمع کنیم.