با اهتمام: زهرا مرادی
استاد راهنما: مسعود بسیطی
می‌دانم تو عاقل‌تر از این حرفها هستی که خیال کنی بعد از یک مدت که آدم، معرفت و شناختش نسبت به خدا بیشتر می‌شود، دیگر لازم نیست نماز بخواند. اما عزیزم؛ بعضی گروه‌‌ها هستند که به اسم عرفان و اسلام به مردم می‌گویند که «نماز برای افراد عادی، کم سواد و کم معرفت است. کسی که تحصیلات دانشگاهی دارد یا سال‌ها درباره‌ی خدا تحقیق کرده دیگر نیازی ندارد که با نماز خواندن با خدایش ارتباط برقرار کند.» آنها می‌گویند همانطور که بچه‌‌ها در ابتدای ورود به مدرسه، دست ورزی دارند اما سال‌‌های بعد، دیگر تمرین خط خطی یا الفبا نمی‌کنند، انسان‌‌ها هم بعد از مدتی که نماز خواندند و ارتباط با خدا را تمرین کردند، دیگر لازم نیست این کار را تکرار کنند!
اینها را که اینجا می‌نویسم برای این است که اگر یک وقت شنیدی کسی از این حرفها زد، در هر سنّ و سال و تحصیلاتی که بود، بتوانی پاسخی صحیح و عقلانی به او بدهی. (البته با رعایت کامل ادب و احترام)
کافی است به او بگویی:
«یعنی شما به مقام و درجه ای بالاتر از رسول خدا رسیده اید که او تا آخرین ساعات حیاتش نماز را ترک نکرد ولی شما آن را ترک می‌کنید؟!»
خودت هم حواست باشد یک کارهایی مثل نفس کشیدن است. نمی‌شود بگویی بچه ای دو سال نفس کشیدن را تمرین کرده، از این به بعد دیگر لازم نیست نفس بکشد! همانطور که جسم ما برای ادامه‌ی حیات به آب و غذا و اکسیژن نیاز دارد، روح ما هم برای رشد و حیاتش، به نماز و پرستش خدا نیاز دارد.
