نویسنده : سید محمد رضا موسوی

  

برخی اصطلاحات رایج در مسیحیت، اولین بار توسط پولس استعمال گردید. وی که یک جوان یهودی سختکوش بود، شریعت یهود را می‌شناخت و آن را رعایت می‌کرد؛ اما زمانی‌که مسیحی شد، اظهار داشت که خدا او را به تغییر کیش واداشته تا امت‌ها را موعظه کند.[1]

او معتقد بود که خدا به او مرجعیت بخشیده است: «دیگر من نیستم که زنده‌ام، بلکه مسیح در من زندگی می‌کند».[2]او می‌گوید همان‌گونه که ما با صلیب و مرگ مسیح متحد شده‌ایم، در قیامت حیات او نیز متحد شده‌ایم. ما اکنون و برای ابدیت زندگی جدیدی داریم که اساس آن بسیار مطمئن است.[3]

  

اتحاد عیسی با انسان

پولس در نامه به عبرانیان[4]می‌نویسد که خدا انسان را آفرید تا بر همه چیز حکمرانی کند امّا هنوز زمان آن فرا نرسیده است. عیسی با انسان یک شد. او در وسوسه‌ها، رنج‌ها و حتی مرگ انسان با او شریک شد تا انسان را با خود یکی گرداند و او را شریک طبیعت و قدرت خویش بسازد. در حال حاضر، انسان در اتحاد با عیسی این اطمینان را می‌تواند داشته باشد که عیسی با فیض فراوان، قادر است محبوبان خود را یاری بخشد.[5]

پولس شوق خود را به رهایی از این بدن خاکی و اتصال به حق و خداوند متذکر می‌شود و در برخی نامه‌های خود به اصطلاحات لوگوس و گنوزیس[6]تکیه می‌کند. لوگوس را کلام و عقل خدا و "گنوزیس" را معرفت معنی می‌کند.[7]

در نامه اول قرنتیان این دو اصطلاح با هم بکار برده شده و چنین آمده است: «همیشه خدا را به خاطر فیضی که او در عیسی مسیح به شما عطا کرده است شکر می‌کنم، زیرا در اتحاد با مسیح در تمام جهات غنی شده‌اید.»[8]

او در رساله به رومیان[9]تأکید می‌کند: «اگر بر مثال او متحد گشتیم، هر آینه در قیامت وی نیز چنین خواهیم شد… همچنین شما نیز خود را برای گناه مرده انگارید، اما برای خدا، از طریق اتحاد با عیسی مسیح زنده.»[10]

  

تعمید نشانه اتحاد با مسیح

در نامه به غلاطیان[11]مفهوم "تعمید آب" مطرح شده است. تعمید در آب نشانه‌ای است از متحد شدن با عیسی مسیح و عدالت او . نشانه‌ای است از تطهیر و پاکی تمام گناهان. تعمید مظهر ایمان شخص مسیحی است که او را با مسیح متحد می‌سازد.

گرچه مسیحیان شیوه‌های مختلفی را برای تعمید دادن بکار می‌برند، اما به نظر می‌رسد شیوه‌ای که تجربه روحانی مسیحی را بهتر نمایان می‌سازد، فرورفتن در آب است. در حقیقت مفهوم اساسی تقدّس در پرتو تعمید آب، جدایی و تخصص است و تعمید مظهر جدایی از گناه و تخصیص و وقف به یک زندگی جدید در مسیح می‌باشد.[12]

اعمال رسولان تعلیم می‌دهد که پولس رسول برای پاک‌شدن از گناهان تعمید گرفت.[13]در رساله رومیان آمده است که مسیحیان تعمید می‌گیرند تا جسد گناه را معدوم ساخته و از بندگی گناه آزاد شوند.[14]در رساله قرنتیان ارتباط بین مسیح و مسیحیان به خوبی به صورت تصویر یک بدن یعنی سر و اعضای آن بیان می‌شود[15].[16]

زمانی‌که ایمان‌دار با روح‌القدس در بدن مسیح تعمید می‌گیرد یعنی تولد تازه پیدا می‌کند، تبدیل به یک عضو واقعی کلیسای مسیحی می‌شود. این واقعیت که ایمان‌دار توسط ایمان‌داران دیگر و معمولاً در حضور سایر ایمان‌داران تعمید می‌گیرد به این معنی است که یک مسیحی هرگز خود را به صورت مجزا از عیسی مسیح از کلیسای مسیحی یا سایر مسیحیان جهان نبیند.

 

پولس در واقع اتحاد با مسیح را از دو طریق استفاده می‌کند و بارها می‌گوید: «مسیح در شماست».[17]از سوی دیگر نیز یادآور می‌شود که «آیا نمی‌دانید که وقتی ما در اتحاد با مسیح عیسی تعمید یافتیم، در اتحاد با مرگ او تعمید یافتیم، پس با تعمید خود با او مدفون شدیم و در مرگش شریک گشتیم تا همانطوری که مسیح به وسیله قدرت پرشکوه پدر پس از مرگ زنده شد، ما نیز در زندگی تازه‌ای بسر بریم».[18]او از این اتحاد چنین نتیجه می‌گیرد که ایمان‌داری که با مسیح متحد گشته نمی‌تواند در فکر نافرمانی و ارتکاب گناه باشد. به خاطر همین است که پولس این‌گونه سفارش می‌کند که «به چیزهای آسمانی دل ببندید. درباره آنچه در عالم بالا است بیندیشید، نه به آنچه بر روی زمین است».[19]

   

منبع:سایت پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام)

    

---

[1]اعمال رسولان، ۹

[2]غلاطیان ۲: ۲۰

[3]رومیان ۶: ۵-۱۲، ر.ک: المسکین، متی، القدیس بولس الرسول، قاهره، دیر القدیس أنبا مقار، ۱۹۹۲، چاپ اول ، ص ۲۶۳-۲۶۴

[4]عبرانیان ۲: ۶-۸و ۱۷و ۱۸

[5]راهنمای کتاب مقدس، کلیسای جماعت ربانی، ۱۹۹۴، ص ۷۰۱

[6]Gnosis، Logos

[7]این تذکرات را که در مباحث عرفانی و فلسفی مورد استعمال بوده است، دلیل آشنایی پولس به عرفان و فلسفه می‌دانند.

[8]. آشتیانی، جلال‌الدین، تحقیقی در دین مسیح، تهران، تهران، نشر نگارش، ۱۳۶۸، چاپ اول، ص ۲۵۸و۲۵۹

[9]رومیان ۶: ۵-۱۲

[10]. ناس، جان بایر، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی‌اصغر حکمت، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۵، چاپ هشتم، ص ۶۱۷

[11]غلاطیان ۶: ۳- ۵

[12]پالما، آنتونی، بررسی رساله‎‌های پولس به غلاطیان، ترجمه آرمان رشیدی، کلیسای جماعت ربانی، ۱۹۹۴، ص ۶۸

[13]اعمال رسولان ۲۲: ۱۶

[14]رومیان ۶: ۳-۷

[15]قرنتیان ۱۲ : ۱۲ – ۱۳

[16]Eliade, Mircea, The Encyclopedia of Religion, Macmilan P.C., New York, 1987, Vol. 4, P.487.

[17]کولسیان ۱ : ۲۷

[18]. رومیان ۶ : ۳-۴

[19]کولسیان ۳ : ۱-۲