احمد بصری کیست؟
احمد اسماعیل صالح السلمی البصری (م۱۹۶۸) معروف به”احمد الحسن الیمانی” یکی از جریانهای نوظهور در مسیر مهدویت است. وی خود را پنجمین فرزند با واسطه امام دوازدهم دانسته وعلاوه برآن، دارای ادعاهای بیشماری است که یمانی بودن، وصایت وسفارت حضرت حجت(ع) اساس ادعای این شخص را تشکیل می دهد.
احمد بصری در سال ( ۱۹۹۲م) از دانشکده مهندسی در رشته شهر سازی فارغ التحصیل گردید و تا سال (۱۹۹۹م) هیچ سندی از زندگی و فعالیتهای وی در کشور عراق در دست نیست.
در سال (۱۹۹۹م) به سمت نجف اشرف رفته و مدت کوتاهی در حوزه حضرت آیت الله محمد صادق صدر حاضر شد و در همان سال با فردی به نام "حیدر مشتت چاسب القحطانی آل منشد معروف به ابوحسن" در حوزه علمیه آشنا شد.
یک سال پس از آن، ادعای خود را با حیدر مشتت در میان گذاشته واو را در سِمت یمانیت و وزارت امام دوازدهم (ع) قرار داد. پس از آن با زیر سوال بردن نیابت عامه فقها وادعای فساد مالی در حوزه‌های علمیه و ناکارآمدی دروس ،هر دو از ادامه تحصیل در حوزه علمیه انصراف دادند.
احمد بصری درسایت رسمی خود درباره ماجرای تحصیل علوم حوزوی خود می‌گوید:
« من به نجف اشرف رفته و با هدف تحصیل علوم دینیه در آنجا سکونت کردم ولی بعد از آنکه وارد حوزه شدم، دیدم که در حوزه یک سری خلل بسیار بزرگ دیده می‌شود (لااقل در نظر من) وصرفاً لغت عرب و اصول فقه و کلام و منطق و فلسفه و عقاید و فقه و احکام شرعیه را مطالعه می‌کنند و هیچ گاه قرآن کریم یا سنت شریف نبوی یا احادیث محمد وآل محمد صل الله علیه وآله تدریس نمی‌شود وآنها درس اخلاق الهی که بر هر مومنی تخلق به آن اخلاق واجب است را کنار گذاشته‌اند. پس به این دلیل تصمیم گرفتم از حوزه دوری کنم ودر خانه‌ام گوشه عزلت گرفته وعلوم حوزوی را بدون هیچ کمک کاری تنها خواندم و فقط صرفا با بعضی ازروحانیون حوزه نجف در ارتباط باشم…. ولی آنچه باعث شد تا من به حوزه علمیه نجف راه یابم این بود که من در رویا امام زمان علیه السلام را دیدم که به من دستور داد تا به حوزه علمیه نجف بروم و وی آنچه برایم اتفاق خواهد افتاد خبر داد وهر آنچه که وی گفته بود همان شد ».
احمد بصری و حیدر مشتت پس از انصراف از حوزه علمیه جهت نشر عقاید و تجهیز قوای نظامی خود، خانه‌ای را به عنوان مکتب امام احمد بصری و یمانی موعود در محله صریفه در منطقه سهله در نظر گرفته و در آنجا سکونت یافتند.[1]
حیدر مشتت اولین مسافرت تبلیغی‌اش را از محل زندگی خود (العماره در جنوب عراق) آغاز نموده و مردم را به سوی سفیر امام دوازدهم علیه السلام و یمانیت خود دعوت کرد. وی درسال (۲۰۰۰م) به همراه شخصی به نام "عیسی المزر عاوی" معروف به سید صالح (ابوشاهد) وارد ایران شد.
حیدر مشتت به سمت شهر مشهد مقدس قم آمده و پس از دیدار با فردی به نام حسن راضی الکعبی برنامه‌های تبلیغی خود را آغاز نمود.
لذا اولین دیدار خود را با آیت الله روحانی و شیخ علی کورانی و ارسال نامه دعوت به ۲۴ تن از مراجع و فضلای حوزه علمیه قم، آغاز کرد و پس از تحمل شش ماه زندان در ایران، به عراق بازگشت.
احمد بصری در سال (۲۰۰۳م) طی بیانیه‌ای یمانیت را از خود سلب کرده واعلام کرد:
« فاعلموا ایها الناس انه لا یمانی الا کان لی کیمینی داعی لامری هادی لصراط الله الذی اسیر علیه بارشاد ابی الامام المهدی محمد بن الحسن علیه السلام ».
ای مردم بدانید! هیچ یمانی وجود ندارد مگر اینکه در سمت راست من قرارگرفته و فراخوان کننده امر ماست. امری که هدایت کننده به راه خداست و یمانی به ارشاد پدرم مهدی علیه السلام حرکت می‌کند.
در این میان بر اساس شهادت شاهدان عینی، تنها فردی که در مکتب احمد بصری با عنوان "یمانی" شناخته می‌شد، کسی نبود جز شیخ حیدر مشتت که در همان ایام با در دست داشتن این بیانیه در شهرهای مختلف حاضر می‌شد و خود را یمانی و احمد بصری را فرزند و وصی امام مهدی علیه السلام معرفی کرد.
در سال (۲۰۰۵م) با بروز اختلافات عدیده‌ای بین احمد بصری و حیدر مشتت، احمد بصری در تناقضی آشکار ، با بیانیه‌ای خود را به صورت توأمان وصی امام علیه السلام و یمانی موعود معرفی کرده و گفت:
«و امری ابین من الشمس فی رابعه النهار و انی اول المهدیین و الیمانی الموعود».امر من روشن‌تر از خورشید در وسط روز است و من اولین مهدی و همان یمانی موعود هستم.
احمد بصری پس از سقوط صدام فرصت را برای طرح ادعاهای خود مناسب دیده و تشکیلات وسیعی را در شهرهای نجف، کربلا، ناصریه و بصره به راه انداخت. وی با تشکیل لجنه‌های مختلف (لجنه علمی، لجنه امنینی، لجنه اطلاع رسانی، لجنه مالی و لجنه نظامی) فرقه خود را ساماندهی کرد و جان دوباره‌ای به این حرکت انحرافی داد.
[1]دراسه تحلیله حول الحرکات المهدویه، ص۷
