بسم الله الرحمن الرحیم

   

موضوع: خوشحالیِ همه‌‌‌‌‌ی مردم در عصر طلایی ظهور

با اهتمام: زهرا انتظارخیر؛ زهرا مرادی

ملحقات پک:

1.  متن محتوا

2.  یادبود

  

گروه سنی: 9 و 10 سال (سوم و چهارم ابتدایی)

 

1. متن محتوا با عنوان «عید برای همه»

خُب، دیگر کم کم داریم به روزهای آخر سال‌‌‌‌‌ می‌رسیم. بوی نوروز را از همین الان هم‌‌‌‌‌ می‌شود فهمید. هر جا را که نگاه‌‌‌‌‌ می‌کنی حال و هوای خوب عید دارد. پیاده روها پر شده از سبزه و تُنگ ماهی. گل فروش ها، گل‌‌‌‌های رنگ به رنگ را جلوی مغازه هاشان به نمایش گذاشته اند. دست فروش‌‌‌‌‌‌ها بساط هفت سین‌‌‌‌‌‌‌شان را کنار جوب چیده اند. هرکس را که‌‌‌‌‌ می‌بینی چند کیسه در دست دارد. یکی کفش و لباس نو خریده؛ یکی شیرینی و آجیل؛ آن دیگری ماهی برای سبزی پلوی شب عید. بچه‌‌‌‌‌‌ها کنار پدر و مادرشان از این مغازه به آن مغازه‌‌‌‌‌ می‌روند و با لباس و اسباب بازی جدید بیرون‌‌‌‌‌ می‌آیند. پدرها خوشحال، مادرها خوشحال، بچه‌‌‌‌‌‌ها خوشحال، ...

اما بچه‌‌‌‌‌‌ها؛ در کنار همه‌‌‌‌‌ی این خوشحالی‌‌‌‌‌‌ها یک چیزهای ناراحت کننده‌ای هم وجود دارد که‌‌‌‌‌ نمی‌شود به سادگی و بی تفاوت از کنارشان رد شد.

اگر دقت کنی در میان این شلوغی‌‌‌‌‌‌ها بچه هایی را‌‌‌‌‌ می‌بینی که هم سن و سال خودت هستند؛ اما مثل تو همراه پدر و مادرشان به خرید عید نیامده اند. دست یکی فال است، دست دیگری دستمال. یکی شیشه‌‌‌‌‌ی ماشین‌‌‌‌‌‌ها را تمیز‌‌‌‌‌ می‌کند و یکی دیگر اسفند دود‌‌‌‌‌ می‌کند. آنها برعکس من و تو لبخند به لب ندارند؛ شاد نیستند. آنها بر عکس من و تو شکم‌‌‌‌‌‌‌شان سیر نیست؛ لباس‌‌‌‌‌‌‌شان نو نیست؛ خانه‌‌‌‌‌‌‌شان راحت نیست ...    

باز هم اگر دقت کنی، لا به لای مردمی که‌‌‌‌‌ می‌خندند و‌‌‌‌‌ می‌خرند و‌‌‌‌‌ می‌خورند، کسانی را‌‌‌‌‌ می‌بینی که سطل آشغال‌‌‌‌های جلوی رستوران‌‌‌‌‌‌ها را زیر و رو‌‌‌‌‌ می‌کنند تا شاید ته مانده‌‌‌‌‌ی ساندویچ یک مشتری را پیدا کنند و شکم خودشان یا بچه‌‌‌‌های‌‌‌‌‌‌‌شان را سیر کنند.

به جز کسانی که فقیرند و زندگی سختی دارند، افراد دیگری هم هستند که در این روزها خوشحال نیستند. مثل آنهایی که در بیمارستان بستری اند و به جای آجیل و شیرینیِ عید، مجبورند قرص و آمپول بخورند.

یا آنهایی که در اثر یک اتفاق یا یک اشتباه، الان در زندان هستند. چقدر جای‌‌‌‌‌‌‌شان کنار خانواده‌‌‌‌‌‌‌شان سر سفره‌‌‌‌‌ی هفت سین خالی است؛ مگر نه؟ طفلی بچه‌‌‌‌های‌شان.

تازه؛ از اینها سخت‌تر و ناراحت کننده‌تر‌‌‌‌‌ می‌دانید چیست؟ اینکه همین حالا که ما در آرامش نشسته‌ایم،‌‌‌‌‌ می‌گوییم،‌‌‌‌‌ می‌خندیم و درباره‌‌‌‌‌ی برنامه‌‌‌‌های عیدمان نقشه‌‌‌‌‌ می‌کشیم، یک عده زیر بمب و گلوله از ترس دارند‌‌‌‌‌ می‌لرزند. بچه هایی که هم سن و سال شما و حتی کوچکترند؛ اما نه خانه‌‌‌‌‌ی امنی دارند؛ نه مدرسه ای و نه حتی پدر و مادری. آخر، گناه بچه‌‌‌‌‌ی سه چهار ساله چیست که باید به خاطر عدّه‌ای زورگو، در جنگ، زخمی یا کشته شود؟ یا اینکه پدر و مادر و خانه اش را از دست بدهد؟

اصلا فکر این چیزها هم آدم را ناراحت‌‌‌‌‌ می‌کند.

کاش‌‌‌‌‌ می‌شد همه در عید نوروز خوشحال باشند. کاش‌‌‌‌‌ می‌شد هیچ کسِ هیچ کس، هیچ گرفتاری و ناراحتی‌ای نداشته باشد. کاش‌‌‌‌‌ می‌شد همه‌‌‌‌‌ی مردم دنیا برای همیشه کوچکترین مشکلی نداشته باشند.

شاید پیش خودتان بگویید «خیلی خوب‌‌‌‌‌ می‌شد اگر واقعا روزی‌‌‌‌‌ می‌رسید که هیییچ کس، هیچ غم و غصه ای نداشت، اما خُب مگر‌‌‌‌‌ می‌شود؟ مگر‌‌‌‌‌ می‌شود هیچ کس مریض نشود؟ مگر‌‌‌‌‌ می‌شود هیچ آدم بدجنس و زورگویی بقیه را اذیت نکند؟ جنگ و دعوا راه نیندازد؟ مگر‌‌‌‌‌ می‌شود همه آنقدر پولدار بشوند که هر وقت هر چیزی که دوست داشتند، بخرند؟ اینها بیشتر، شبیه یک افسانه‌‌‌‌‌ی شیرین و دوست داشتنی است.»

اما دخترهای خوبم (پسرهای عزیزم)؛ اینها افسانه نیست. اینها حرفهای خدای مهربان است. خدای مهربانِ ما گفته یک روزی‌‌‌‌‌ می‌رسد که من بهترین و دلسوزترین و داناترین بنده‌ام را به نجات انسان‌‌‌‌‌‌ها‌‌‌‌‌ می‌فرستم. روزی که او بیاید همه‌‌‌‌‌ی مشکلات، برطرف‌‌‌‌‌ می‌شوند و همه‌‌‌‌‌ی مردم‌‌‌‌‌ می‌توانند به دور از هر غم و ناراحتی، سلامت و خوشحال در کنار هم زندگی کنند.

می دانید آن مرد مهربان و دوست داشتنی و قوی و دانا که با آمدنش همه‌‌‌‌‌ی مشکلات برطرف‌‌‌‌‌ می‌شود کیست؟

آفرین. ایشان امام زمان یا همان حضرت مهدی هستند.

وقتی که امام زمان بیاید، با قدرت و علمی که خدا به ایشان داده، همه‌‌‌‌‌ی بدی‌‌‌‌‌‌ها را از بین‌‌‌‌‌ می‌برد. آدم‌‌‌‌های زورگویی که دست از اذیت کردن بقیه برنمی‌دارند و باعث جنگ و دشمنی‌‌‌‌‌ می‌شوند، از بین‌‌‌‌‌ می‌روند؛ دیگر هیچ جا نامردی، دروغ گویی، بدجنسی، ...‌‌‌‌‌ نمی‌بینی. دیگر هیچ کس فقیر نیست. دیگر هیچ بیماری لاعلاجی (یعنی مریضی ای که هیچ دکتری‌‌‌‌‌ نمی‌داند چطور باید خوبش کند) وجود نخواهد داشت و هیچ کس مریض‌‌‌‌‌ نمی‌شود.

همه‌‌‌‌‌ی آدم‌‌‌‌‌‌ها مهربان‌‌‌‌‌ می‌شوند و به هم محبت‌‌‌‌‌ می‌کنند. حتی حیوان‌‌‌‌های درنده مثل شیر و گرگ و ببر و پلنگ هم دیگر به کسی آسیب‌‌‌‌‌ نمی‌رسانند؛ تا جایی که بچه‌‌‌‌های کوچک‌‌‌‌‌ می‌توانند با آنها هم بازی شوند!

حتی بچه‌‌‌‌‌‌ها هم‌‌‌‌‌ می‌توانند با خیال راحت هر جا که‌‌‌‌‌ می‌خواهند تنهایی بروند؛ بدون اینکه نگرانِ این باشند که کسی آنها را اذیت کند یا بدزدد.

دیگر جایی به اسم زندان وجود ندارد. حتی نیازی نیست درِ خانه‌‌‌‌های‌مان را قفل کنیم.

زمین هم سبزتر و آبادتر‌‌‌‌‌ می‌شود. خشکسالی‌‌‌‌‌‌ها از بین‌‌‌‌‌ می‌رود. زمین‌‌‌‌های خشک و بیابانی، همه سبز‌‌‌‌‌ می‌شوند؛ میوه‌‌‌‌‌‌ها و خوراکی‌‌‌‌‌‌ها همه سالم و خوشمزه تر‌‌‌‌‌ می‌شوند ...

اصلا دنیا یک شکل دیگر‌‌‌‌‌ می‌شود. انقدر قشنگ و خوب‌‌‌‌‌ می‌شود که حتی آنهایی که مرده‌اند دوست دارند برگردند و در چنین دنیایی زندگی کنند.

اما کِی امام زمان‌‌‌‌‌ می‌آید؟

هرقدر که ما برای آمدن ایشان مشتاق تر باشیم، امام زمان زودتر‌‌‌‌‌ می‌آید. یعنی هرقدر بیشتر، از ته دل مان برای آمدن امام دعا کنیم و از خدا بخواهیم که امام مهربان مان زودتر بیاید، این اتفاق هم زودتر‌‌‌‌‌ می‌افتد. اما اگر مردم، خیلی هم برای‌‌‌‌‌‌‌شان آمدن امام زمان مهم نباشد و برای این اتفاق از ته دل دعا نکنند، یعنی هنوز قدر امام را‌‌‌‌‌ نمی‌دانند. یعنی هنوز زمانش نرسیده که خدا اجازه بدهد امام زمان بیاید.

پس اگر دل‌تان‌‌‌‌‌ می‌خواهد همه‌‌‌‌‌ی بچه‌‌‌‌های دنیا، همه‌‌‌‌‌ی پدرها و مادرها، برای همیشه‌‌‌‌‌ی همیشه خوشحال باشند، بهترین کار این است که برای آمدن امام زمان از ته دل دعا کنید. هرقدر تعداد آدم هایی که این کار را بکنند، بیشتر باشد، این اتفاق هم زودتر‌‌‌‌‌ می‌افتد. پس به بقیه هم این را یاد بدهید. به خواهر و برادرتان، به دوست‌تان، دخترخاله و پسردایی و ... با این کار، هم آمدن امام زمان جلو‌‌‌‌‌ می‌افتد و هم امام زمان خوشحال‌‌‌‌‌ می‌شوند و برای‌مان دعا‌‌‌‌‌ می‌کنند.

یادمان باشد موقع تحویل سال که همه، دور سفره‌‌‌‌‌ی هفت سین‌‌‌‌‌ می‌نشینیم و برای اینکه سال خوبی داشته باشیم دعا‌‌‌‌‌ می‌کنیم، اولین دعا و خواسته‌مان را ظهورِ امام زمانِ مهربان‌مان قرار دهیم و این کار را به خانواده‌مان هم یادآوری کنیم.

حالا بیایید همین الان هم برای آمدن‌‌‌‌‌‌‌شان دعا کنیم. گفتیم هرچه بیشتر دعا کنیم، زودتر‌‌‌‌‌ می‌آیند. پس همه بعد از من تکرار کنید:

«خدایا؛

ما امام زمان مان را دوست داریم.

خدایا؛

از تو‌‌‌‌‌ می‌خواهیم سال جدید را

سال ظهور امام زمان قرار دهی.»

خب حالا نوبتی هم باشد نوبت رنگ کردن تخم مرغ‌‌‌‌های سفره‌‌‌‌‌ی هفت سین است. تخم مرغ‌‌‌‌های‌تان را آرام روی میز بگذارید تا بگویم چه کار کنید.

 

2. یادبود

وسایل مورد نیاز:

1. تخم مرغ سفالی یا پلاستیکی
2. چسب مایع
3. قلم مو
4. وسایل تزیینی به دلخواه (پولک، منجوق، اکلیل، خرده یونولیت، ...)
5. کیسه فریزر
6. رنگ گواش
7. لوله دستمال کاغذی
8. مقوا یا پارچه نمدی یا فوم سبز
9. کاتر یا چاقوی ارّه‌ای
10. نوار کاغذی و خودکار جهت نوشتن پیام

روش ساخت:

تزیین تخم مرغ سفره‌‌‌‌‌ی هفت سین از راه‌‌‌‌های متنوع و مختلفی امکان پذیر است. اگر‌‌‌‌‌ می‌خواهید روی تخم مرغِ طبیعی کار کنید، حتما باید آب پز شده باشد تا موقع کار نشکند. توجه داشته باشید رنگ‌‌‌‌های شیمیایی و چسب از پوسته‌‌‌‌‌ی تخم مرغ عبور‌‌‌‌‌ می‌کنند و دیگر آن تخم مرغ برای خوردن مناسب نخواهد بود. لذا اگر‌‌‌‌‌ نمی‌خواهید از رنگ‌‌‌‌های طبیعی مثل زردچوبه و پوست پیاز استفاده نمایید، جهت جلوگیری از اسراف، روی تخم مرغ‌‌‌‌های پلاستیکی یا سفالی کار کنید. بدین ترتیب تخم مرغ‌تان را‌‌‌‌‌ می‌توانید برای سفره‌‌‌‌های هفت سین سال‌‌‌‌های آینده نگه دارید.

در ادامه، دو روش برای تزیین تخم مرغ ارائه‌‌‌‌‌ می‌گردد:

-      روش اول: غلتاندن تخم مرغ داخل دانه‌‌‌‌های رنگی

در این روش حتما همه‌‌‌‌‌ی وسایل را کنار دست‌تان آماده داشته باشید. موادی که برای تزیین نیاز دارید عبارتند از: چسب مایع، قلم مو، کیسه فریزر، کاسه ای که داخلش دانه‌‌‌‌های رنگی (مانند منجوق یا اکلیل یا خرده‌‌‌‌های پاستل) ریخته اید.

مقداری چسب مایع، روی کیسه فریزر بریزید. با قلم مو، یک طرفِ سطح تخم مرغ را به چسب آغشته کنید.

 

مقدار چسبی که روی تخم مرغ‌‌‌‌‌ می‌زنید، نباید کم باشد؛ خصوصا اگر از منجوق استفاده‌‌‌‌‌ می‌کنید. حالا تخم مرغ را داخل کاسه‌‌‌‌‌ی حاویِ دانه‌‌‌‌های رنگی بغلتانید تا سطح آن پوشیده شود.

 

تخم مرغ را از ظرف خارج نکنید. همانطور که داخل کاسه و روی دانه‌‌‌‌‌‌ها قرار دارد، با قلم مو قسمت دیگر تخم مرغ را چسبی کنید. بعد با دست یا قاشق از مواد داخل کاسه روی تخم مرغ بریزید تا همه جایش با مواد رنگی پوشانده شود. اگر داخل کاسه این کار را نکنید، دانه‌‌‌‌‌‌ها روی زمین‌‌‌‌‌ می‌ریزند و بخشی از تخم مرغ هم سفید باقی‌‌‌‌‌ می‌ماند.

تخم مرغ را همان جا داخل ظرف رها کنید تا خشک شود.

 

   

-    روش دوم: رنگ آمیزی با گواش

در این روش ابتدا تخم مرغ را با گواش رنگ کنید و بگذارید خشک شود. سپس از پولک، منجوق یا هر وسیله‌‌‌‌‌ی تزیینی کوچک دیگری استفاده کنید و روی تخم مرغ بچسبانید.

حتی می‌توانید از چسب‌های اکلیلی برای نقش دادن به تخم مرغ استفاده کنید:

در فاصله‌ای که تخم مرغ‌‌‌‌‌‌ها خشک‌‌‌‌‌ می‌شود، ساخت پایه را شروع کنید. با کاتر یا چاقو از لوله‌‌‌‌‌ی دستمال کاغذی، پایه ای به ارتفاع سه سانتی متر جدا کنید.

 

دو نوار از مقوا یا نمد سبز، ریش ریش کنید و مانند تصویر، دور پایه بچسبانید.

                 

هر وقت تخم مرغ، کاملا خشک شد، آن را روی پایه بچسبانید. (داخل پایه چسب مایع بزنید و تخم مرغ را روی آن قرار دهید تا بچسبد.)

دانش آموزان با خطی خوش روی یک نوار کاغذی با پهنای یک سانتی متر متن زیر را بنویسند و دور تخم مرغ بچسبانند.

«امام مهربانم دعا‌‌‌‌‌ می‌کنم بیایی تا هیچ غمی نماند.»