موضوع تذکری: ابراز شادی از میلاد اهل بیت علیهم السلام یا اعیادی مانند غدیر. همچنین بسته به مناسبتِ مربوطه میتوان یادداشتی تذکری به ریسه وصل نمود. به عنوان نمونه با نوشتن «امام مهربانم؛ دوستت دارم و برای آمدنت دعا میکنم» دانش آموز متوجه امام زندهی زمان و دعا برای ظهورش میشود.
(ریسه کاغذی به عنوان یادبود نیمه شعبان به دانش آموزان ارائه گردید)
این کاردستی، یک ریسهی کاغذی رنگی است که دانش آموزان میتوانند در اعیاد مختلف، اتاق یا کلاسشان را با آن تزئین کنند. مثلا در جشنهای نیمه شعبان علاوه بر ابراز شادیشان با تزیین اتاق، میتوانند دل نوشتهای را خطاب به امام مهربانشان به ریسهها وصل کنند و مراجعه به امام در عصر غیبت را تمرین نمایند.
وسایل مورد نیاز:
- کاغذ رنگی
- قیچی یا کاتر
- چسب مایع و شیشهای
- نخ
روش ساخت:
ابتدا کاغذهای رنگی را به صورت نوارهایی با پهنای یکسان و حدود 3 سانتی متر ببرید. برای زیبایی بیشتر، بهتر است از هر رنگ، دو نوار داشته باشید:
سپس نوارها را از عرض شبیه شکل زیر به هم بچسبانید. دو ردیف نوار لازم دارید. چنانچه ترتیب رنگها را مانند زیر انتخاب کنید، در نهایت ترکیب رنگی زیباتری به دست خواهد آمد.
حالا دو نواری که از چسباندن نوارهای کوتاهتر به دست آمده بود، با زاویهی 90 درجه به هم بچسبانید:
سپس با برگرداندن هر نوار روی نوار دیگر، کاغذ را تا کنید تا حالتی فنری ایجاد شود. تا زدن را تا انتهای نوارها ادامه دهید.
در نهایت، سر دو نوار را به هم بچسبانید یا اگر میخواهید ریسهای بلندتر داشته باشید، با دو نوار جدید همین کار را ادامه دهید. ریسهی شما آماده است.
بسته به مناسبتی که این کاردستی ارائه می گردد و محتوایی که به دانش آموزان تذکر داده می شود، می توان یک عبارت تذکری کوتاه روی کارتی نوشت و به ریسه وصل کرد. به عنوان نمونه چون در برنامهی نیمه شعبان، محوریت بحث، برقراری رابطهی قلبی و محبتی با امام زندهی زمان و تمرین مراجعه به ایشان بود، از دانش آموزان خواسته شد تا هر کدام، یک جمله خطاب به امام مهربانشان روی کاغذهای رنگیای که به شکل قلب در آمده است، بنویسند. جملاتی مانند:
- امام مهربانم؛ دوستت دارم و برای آمدنت دعا میکنم.
- سلام امام خوبم؛ تولدت مبارک.
به دانش آموزان تذکر داده شد که امام زمان شما را میبیند و حرفهایتان را می شنود. الان اگر بخواهید یک جمله به ایشان بگویید، چه میگویید؟ همان را بنویسید. بعضی از آنها نام خود را هم پشت قلبها نوشتند. مثلا: دختر کوچکتان مریم.
سپس با کمک نخ و چسب نواری، قلبها را به ریسهها وصل کردند.