بسم الله الرحمن الرحیم

سواد زندگی

   

نویسنده: زهرا مرادی

   

دوره‌ی «سواد زندگی» با هدف ایجاد مهارت‌های ضروری در فرزندانمان برای داشتن یک زندگی سالم، شاد و موفق، توسط کارشناسان و مربیان خانه‌ی کودک و نوجوانِ بنیاد علمی فرهنگی محمد (ص) برای گروه سنّی 9 تا 12 سال تدوین گردیده است.

   

جلسه هشتم: همه روی عرشه!

   

موضوع: برنده‌ی واقعی آنهایی هستند که مراقب باشند بقیه هم برنده باشند.

   

چکیده‌ی درس: در این جلسه، بچه‌ها ضمن یک بازی حل مسئله به نام «همه روی عرشه» به این نکته متذکر می‌شوند کهخیلی از مشکلات زندگی را می‌توانند با همکاری و همفکری و تلاش همدیگر حل کنند و راه حل‌های خوبی برایش پیدا نمایند. همچنین، برنده‌ی واقعی کسی است که مراقب باشد بقیه هم برنده باشند!

   

محتوا:

در این جلسه، بچه‌ها یک بازی حل مسئله به نام «همه روی عرشه» انجام می‌دهند. بازی بدین ترتیب است که مربی با گره زدن دو سر یک طناب، حلقه‌ی بزرگی را به اندازه‌ای که همه‌ی دانش آموزان کلاس داخلش جا بگیرند درست می‌کند و طناب را به شکل دایره روی زمین قرار می‌دهد. بزرگی این دایره باید به اندازه‌ای باشد که بچه‌ها با کمی جا به جا شدن بتوانند همه‌ی دوستان‌شان را داخل دایره یا همان عرشه جای بدهند. مربی از دانش آموزان دعوت کند تا همگی خود را به عرشه برسانند و روی آن بنشینند. سپس در هر مرحله حلقه، تنگ‌تر و تنگ‌تر می‌شود تا اینکه بچه‌ها برای جا شدن در عرشه مجبور به تلاش و همفکری بیشتری شوند. ممکن است بچه‌ها در مراحل بعدی به این نتیجه برسند که برای اتصال به عرشه، روی پای یکدیگر بنشینند یا تصمیم بگیرند بایستند. تنها قانون بازی، این است که همه به عرشه اتصال داشته باشند. رفته رفته حلقه آنقدر تنگ و تنگ‌تر می‌شود که بچه‌ها مجبور شوند برای متصل ماندن مثلا فقط دست‌شان را داخل حلقه نگه دارند یا حتی هر نفر، یک انگشتش ر!

بچه ها؛ کاری که شما امروز انجام دادید، تلاشی بود برای اینکه با همکاری و همفکری هم، راه حل مناسبی پیدا کنید تا مشکلی که مربوط به همه ی شما می شود را حل کنید. اگر حتی یک نفر نمی توانست به عرشه متصل شود، بقیه هم به دردسر می افتادند. در زندگی واقعی هم ممکن است بارها و بارها با چنین شرایطی مواجه شوید. می توانید مثال بزنید؟

مثلا افرادی که در یک ساختمان زندگی می کنند، باید با کمک و همراهی همدیگر مشکلات مربوط به ساختمان را حل کنند. فرض کنید چاه فاضلاب ساختمان پر شده باشد و آب کثیف از آشپزخانه ی طبقه پایینی ها بالا بزند. بعد همسایه طبقه بالایی بگوید به من چه؛ برای من که مشکلی پیش نیامده و با خیال راحت آب را باز کند و حمام برود. آن وقت همسایه طبقه پایین که گند خورده به زندگی اش، برود و فلکه آب ساختمان را ببندد. چه وضعی پیش می آید؟ یکی در آب فاضلاب گیر کرده، یکی در حمام با سر و صورت کفی! اینجا از آن مواقعی است که باید بنشینیم و با همفکری و همکاری هم، راه حل مناسبی پیدا کنیم که همگی مشکل مان حل شود.

یا مثلا فرض کنید یک بیماری واگیردارِ خطرناک در دنیا شایع شده که نیاز به واکسن همگانی دارد. مثل بیماری کرونا که کل دنیا را به هم ریخت. اگر همه‌ی مردم همزمان واکسن نزنند، بیماری ریشه کن نمی‌شود و ممکن است به خاطر جهش‌هایی که برایش پیش می‌آید، خطرناک‌تر و قوی‌تر از قبل شود. در چنین شرایطی همه‌ی دنیا باید دست به دست هم بدهند تا مشکل حل شود. نه اینکه کشورهای ثروتمند واکسن بخرند و بزنند و بگویند به ما چه که کشورهای فقیر نمی‌توانند واکسن تهیه کنند. اگر کشورهای فقیر واکسن نزنند و بیماری جهش پیدا کند، حتی آنهایی که قبلا واکسن زده‌اند هم در خطر قرار می‌گیرند. در این مثالی که زدیم یا همه برنده‌ می‌شوند، یا هیچ کس برنده نیست!

یادتان باشد آنهایی برنده‌ی واقعی هستند که مراقب باشند بقیه هم برنده باشند! مثل همین بازی «همه روی عرشه» که اصلا وقتی برنده می‌شدید که همه به عرشه وصل باشید. اگر مثلا یکی از شما روی عرشه می‌ماند و بقیه نمی‌توانستند به عرشه وصل باشند، اینطور نبود که آن یک نفر برنده باشد و بقیه، بازنده. بلکه هیچ‌کس برنده نمی‌شد.

در پایان، مربی دو انیمیشن زیر را به دانش آموزان نشان می‌دهد و از آنها می‌خواهد درباره‌ی آنچه دیده‌اند گفتگو کنند:

انیمیشن «برای پرندگان»

   

انیمیشن «سگ و پرنده»