نویسنده: زهرا مرادی
مسیحیان بر مبنای گفته‌های پولُس، معتقدند عیسی (ع)، عملی شایسته و مقدس انجام داده[1] و فداکارانه[2] جان خود را در راه بخشش گناه بشر نثار کرده است.[3] اما آنچه در اناجیل آمده، خلاف این موضوع را نشان می‌دهد. با استناد به اناجیل، مسیح نسبت به قربانی شدن رضایت نداشته و یا لااقل در آخرین دقایق، از این فداکاری پشیمان می‌شود و روی صلیب از خداوند شکایت می‌کند که چرا او را در چنین وضعیتی رها نموده:
«نزدیک به ساعت سه، عیسی فریاد زده، گفت: «ایلی ایلی لَما سَبَقتَنی؟»، یعنی «خدای من، خدای من، چرا مرا تنها گذاشته ای؟»[4]
«در این وقت عیسی با صدای بلند فریاد زد: «ایلوئی، ایلوئی، لَما سَبَقتَنی؟» یعنی «خدای من، خدای من، چرا مرا تنها گذارده ای؟»[5]
[1]- «بلی گناه آدم برای همه محکومیت آورد، ولی عمل شایسته و مقدسی که مسیح انجام داد، همه را از محکومیت رهایی می‌دهد و به ایشان زندگی می‌بخشد»: کتاب مقدس تفسیری، نامه به رومیان، باب 5، بند 18.
[2]- «مسیح با ریختن خون خود این فداکاری را در حق ما کرد»: کتاب مقدس تفسیری، نامه به رومیان، باب 5، بند 9.
[3]- در عهد جدید از زبان عیسی چنین می‌خوانیم: «اینک آمده‌ام تا جان خود را فدا سازم»: کتاب مقدس تفسیری، نامه به عبرانیان، باب 10، بند 9.
[4]- کتاب مقدس تفسیری، انجیل متی، باب 27، بند 46.
[5]- کتاب مقدس تفسیری، انجیل مرقس، باب 15، بند 34.
