نویسنده: زهرا مرادی
خدای کتاب مقدس وقتی با فساد انسان بر زمین مواجه می شود، از آفریدن انسان پشیمان گشته، غصه می‌خورد و تصمیم به نابودی او می‌گیرد.
کتاب مقدس چنین می‌گوید:
"و خداوند دید که شرارت انسان در زمین بسیار است، و هر تصور از خیالهای دل وی دائماً محض شرارت است. و خداوند پشیمان شد که انسان را بر زمین ساخته بود، و در دل خود محزون گشت. و خداوند گفت: «انسان را که آفریده‌ام، از روی زمین محو سازم، انسان و بهایم و حشرات و پرندگان هوا را، چونکه متأسف شدم از ساختن ایشان"[1]
[1] عهد عتیق، تورات، سِفر پیدایش، باب 6، بندهای 5 تا 7. ؛ در ترجمه ی تفسیری کتاب مقدس، این جملات، کمی ملایم تر شده: "هنگامی كه خداوند دید مردم غرق در گناهند و دایماً بسوی زشتی‌ها و پلیدی‌ها می‌روند، از آفرینش انسان متأسف و محزون شد. پس خداوند فرمود: "من انسانی را كه آفریده‌ام از روی زمین محو می‌كنم. حتی حیوانات و خزندگان و پرندگان را نیز از بین می‌برم، زیرا از آفریدن آنها متأسف شدم"
